Η αρίθμηση
ορίζεται ως η απαγγελία μιας σειράς αριθμολέξεων, έτσι ώστε κάθε αριθμολέξη να
συνδέεται με μια αριθμήσιμη μονάδα. Σύμφωνα με τη διάκριση αυτή, αρχικά, τα
παιδιά έχουν την ικανότητα να αριθμούν μόνο αντικείμενα που γίνονται ορατά από
τις αισθήσεις τους. Αργότερα, τα παιδιά μπορούν να θεωρούν ως αριθμήσιμες
μονάδες και αντικείμενα που δεν είναι διαθέσιμα στο αντιληπτικό τους
πεδίο. Οι φυσικές κινήσεις που
χρησιμοποιούνται αυθόρμητα από τα παιδιά όταν αριθμούν (π.χ κινήσεις δακτύλων)
αποτελούν ένα πιο εξελιγμένο είδος μονάδων αρίθμησης (Piaget, 1940).
